[vc_row][vc_column width="1/6"][/vc_column][vc_column width="2/3"][us_single_image image="8541" size="full" align="center"][/vc_column][vc_column width="1/6"][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="1/6"][/vc_column][vc_column width="2/3"][vc_column_text]
Mijn eerste confrontatie met design thinking
Allereerst denk ik in deze blog na over mijn ervaring als student woonachtig in Rotterdam die dagelijks reist naar Antwerpen en andere steden in Europa. Verder zal ik mijn eerste ervaring met design thinking proces toelichten. Als persoon voel ik me een observeerder omdat ik enkele uren per dag naar mensen op stations, in de trein en op straat kijk. Tijdens mijn stage in London en mijn vakantie in Ibiza dit jaar kon ik het niet laten om een van mijn favoriete dingen te doen; observeren.
De start van het denkproces: empathie
Tijdens een wandeling in Rotterdam in 2018 kreeg ik de kans om Jack te leren kennen, die meer dan 3 jaar op straat woonde en wat geld probeerde te verdienen met de kunstwerken die hij op de vloer tekent met krijt. Jack vertelde me dat hij elk stuk opdraagt aan speciale mensen die hij heeft ontmoet tijdens zijn reis en voegt daar hun namen aan toe die hem ondersteunden. Ik wilde hem helpen, maar ik wist niet hoe, het regende, dus gaf ik hem een regenjas. De glimlach en tranen in zijn ogen, ik zal het nooit vergeten.
De andere hoofdrolspeler, die me leidde tot het denkproces voor een oplossing voor daklozen over de hele wereld, was Roberto. Terwijl ik door de straten van Ibiza liep, zag ik iemand die er zwakjes bij lag. Hij zei dat hij al dagen geen eten meer kreeg en de pijn voelde van het vieren van zijn 50e verjaardag binnenkort op straat. Dit korte verhaal dat hij met mij deelde, deed me denken: Hoe kan ik hem helpen? Is het geld? Is het eten? Is het een deken of meer?
[caption id="attachment_8518" align="aligncenter" width="397"]
Empathie bij Design Thinking[/caption]Bij afloop van mijn stage in London had ik nog een koelkast vol eten en wat toiletartikelen. Ik besloot met mijn broertje naar Holborn te wandelen opzoek naar daklozen. Een ongewoon kartonnen bord trok mijn aandacht. "Wij zijn niet dakloos uit keuze, niet alle daklozen zijn hetzelfde; sommigen van ons zijn echt aardige, behulpzame zorgzame mensen, gevallen in moeilijke tijden, maar we zijn nog steeds menselijk. Wees alsjeblieft niet bang om te praten. " [/vc_column_text][vc_column_text]
Stap 2: wat is het probleem?
Hier ontmoette ik Steve, de eigenaar van het bord. Hij las een boek en keek omhoog toen ik stopte en voor hem bleef staan op de drukke passage. Ik zakte door mijn knieën naast hem en vertelde hem dat ik mijn studio er tegenover had verlaten en geen nood meer had aan de spullen in de tas. Steve nam nieuwsgierig de tas aan en begon de inhoud te onderzoeken. Hij zei dat er nog veel daklozen in het park erachter waren en dat hij beloofde het eerlijk te delen met de anderen. Ik keek verbaasd, omdat ik zijn reactie niet had verwacht. Wat een prachtige eigenschap van iemand die niet veel heeft om alsnog te delen. Hij zag mijn verbazing en zei “Voedsel vinden is voor mij niet moeilijk, maar warm en droog blijven en onszelf beschermen wel.” Voordat ik vertrok liep er een man in pak het koffiezaakje ernaast buiten, met twee bekers koffie en een koffiekoek. “There you go, Steve”, zei de man terwijl hij naast hem op de grond ging zitten. Steve bedankte mij en de twee mannen zetten hun gesprek voort.
Genereer ideeën, denk na!
In een gesprek met een advocaat van mijn stagebedrijf, vroeg ik hem of er in Londen een plek was waar mensen in nood samen onderdak kunnen creëren en een gemeenschap kunnen opbouwen. Uit een studie van het Centre for London in 2018, bleek namelijk dat leegstaande gebouwen oplopen tot meer dan acht keer de grootte van Central Park. De stad zou dus meer kunnen doen om het korte termijngebruik van deze ruimte aan te moedigen en de groei van krakers te voorkomen.
Dagelijks reis ik naar school van Rotterdam naar Antwerpen, voor mijn werk kom ik bijna in elke stad in Nederland en zo nu en dan reis ik ook af naar Brussel, Parijs en Londen. Terwijl ik rondreis probeer ik altijd zo productief mogelijk te zijn, of het nu op de trein is, in een koffiezaak of een op flexwerkplek, ik probeer overal waar ik kan met mijn laptop te werken.
[caption id="attachment_8516" align="aligncenter" width="387"]
WeWork Design Thinking[/caption]
Design thinking biedt oplossingen
Stel je nu voor als een van de grootste co-working space-ondernemingen en ooit de meest waardevolle particuliere onderneming in de VS, ‘WeWork’, een sociale onderneming zou opstarten: ‘WeShelter’. Wat als een bedrijf met 528 locaties in 111 steden en 527.000 lidmaatschappen zouden samenwerken, en een ruimte zouden geven aan Steve, Jack, Roberto en vele anderen.
Er is duidelijk nog geen WeShelter op de markt, toch is er een fascinerend concept in Barcelona, dat probeert de woningtekorten en hoge prijzen op te lossen. De startup genaamd Haibu 4.0, koopt lege gebouwen in de omgeving van Barcelona en creëert honingraat-capsules die 2,64m2 groot zijn en ongeveer €200 kosten. Soortgelijke oplossingen werden ook geïmplementeerd in Hong Kong en delen van Japan, waar ze ook wel podhotels worden genoemd.
Is dat de volgende Airbnb van onze toekomst? Is dit een mogelijke oplossing voor Steve, Roberto en Jack?
Meer weten omtrent Design Thinking? In onze blog leggen we dit verder uit!
Benieuwd naar onze opleiding? Vindt ze hier!
[/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width="1/6"][/vc_column][vc_column width="2/3"][vc_column_text]
Originele bron: Gastblog: Design Thinking is overal
No comments:
Post a Comment